Stosunek człowieka do przestrzeni mieszkalnej można rozpatrywać na dwóch płaszczyznach: utylitarnej, gdzie spełnia rolę środka zaspokojenia codziennych potrzeb oraz uczuciowej, gdzie mieszkanie jest mikrośrodowiskiem dla użytkownika i jest kształtowane stosownie do preferencji i gustów, jednocześnie stając się częścią osobowości. Nawet w minimalnej przestrzeni występują związki emocjonalne i występuje zjawisko identyfikacji z mieszkaniem, ale oczywiście przeważa podstawa użytkowa. Kluczową rolę w kształtowaniu tej proporcji odgrywa ilość czasu spędzonego w mieszkaniu. Przestrzeń, w której przebywamy nie tylko zaspokaja potrzeby, ale także zmysły. 

Projekt obejmował wiele zagadnień, od zmiany układu funkcjonalnego, po zmianę i dopracowanie rozwiązań technicznych instalacji i przyłączy oraz po najważniejszy aspekt kreacji wnętrza mieszkalnego w taki sposób, aby użytkownicy przestrzeni identyfikowali się z nią, dodając własną osobowość, a przez stworzenie całościowej wizji tła codziennego życia, czuli ze swoją przestrzenią kontakt zarówno psychiczny, jak i socjologiczny.