Wnętrze jako narracja

Narracyjność w projektowaniu wnętrz opiera się na świadomym komponowaniu elementów, które prowadzą użytkownika przez przestrzeń niczym wciągająca historia. Podobnie jak w literaturze czy filmie, wnętrze może mieć swój początek, rozwinięcie i kulminację. Sekwencja pomieszczeń, sposób kadrowania widoków, wykorzystanie światła i faktur – wszystko to wpływa na odbiór przestrzeni.

Doskonałym przykładem budowania narracji w architekturze wnętrz są projekty studentów Pracowni Projektowania Architektury Wnętrz i Kształtowania Przestrzeni Publicznej, prowadzonej przez dr Dominikę Zawojską-Kuriatę na Akademii Sztuki w Szczecinie. - W ramach zajęć powstały koncepcje, które nie tylko spełniają funkcję użytkową, ale również opowiadają historię i angażują użytkownika w wielowymiarowe doświadczenie przestrzeni.

Jednym z nich jest projekt stoiska targowego dla marki Laura Coco Reiss autorstwa Darii Maczulis. - Koncepcja tego miejsca opiera się na interakcji odwiedzających z przestrzenią – stoisko nie tylko prezentuje flagowe produkty marki, ale również oferuje możliwość stworzenia wyjątkowego momentu, który można uwiecznić na Instagramie – mówi dr Dominikę Zawojska-Kuriata. - Dynamiczne, energetyczne kolory i geometryczne formy nawiązują do charakterystycznej estetyki marki, budując intensywne, żywe doświadczenie.

Doświadczenie użytkownika w przestrzeni

- Ważnym aspektem projektowania narracyjnego jest zmysłowe doświadczenie użytkownika. Materiały, kolory, dźwięki i zapachy tworzą atmosferę, która może przywoływać wspomnienia, budować poczucie bezpieczeństwa lub pobudzać kreatywność. Doskonałym przykładem takiego podejścia jest projekt pasmanterii autorstwa Zuzanny Wieliczko – kontynuuje dr Zawojska-Kuriata. - Wnętrze to nie tylko miejsce zakupów, ale także przestrzeń do warsztatów i spotkań. Kolory inspirowane włóczkami i tkaninami, naturalne materiały, takie jak drewno, oraz miękkie, obłe formy budują atmosferę ciepła i komfortu, zachęcając do twórczego działania.

Z kolei Zuzanna Kacprzak w swoim projekcie kawiarni multisensorycznej inspirowanej etapami parzenia kawy wprowadza użytkownika w świat głębokiego doświadczenia sensorycznego. Każdy detal – od starannie dobranych materiałów po oświetlenie i dźwięki – został przemyślany w kontekście procesu powstawania kawy. Wnętrze nie tylko serwuje napoje, ale również angażuje gości w unikalną opowieść o aromatach, teksturach i temperaturze, które budują pełnię doznań.

Przestrzeń jako odzwierciedlenie idei

Narracyjne projektowanie wnętrz znajduje również zastosowanie w przestrzeniach publicznych i ekspozycyjnych. Ania Miszewska, w swoim projekcie koncepcyjnym recepcji i części wspólnych Muzeum Geologicznego, sięgnęła po inspirację światem minerałów i kamieni. Surowe, strukturalne materiały, geometryczne formy oraz gry światła i cienia tworzą przestrzeń, która nawiązuje do naturalnych procesów geologicznych, angażując odwiedzających w immersyjne doświadczenie.

- Podobne podejście przyjęła Jessica Michalik, projektując przestrzeń inspirowaną twórczością Tima Burtona – wskazuje dr Zawojska-Kuriata. - Jej koncepcja eksploruje emocje towarzyszące klaustrofobii, tworząc niepokojące, ale jednocześnie intrygujące wnętrze. Przestrzeń balansuje na granicy surrealizmu i mrocznej baśni, oddając klimat filmowego świata Burtona.

Z kolei Oliwia Gumowska zaproponowała przestrzeń tymczasową dedykowaną twórczości Karima Rashida. Projekt ten bazuje na charakterystycznej dla artysty estetyce – intensywnych kolorach, miękkich, opływowych formach i futurystycznym podejściu do kształtowania przestrzeni. Wnętrze nie tylko symbolicznie prezentuje dorobek Rashida, ale także pozwala odwiedzającym fizycznie zanurzyć się w jego świecie i doświadczyć charakterystycznej dla niego wizji designu.

Przyszłość narracyjnych wnętrz

Narracyjne projektowanie wnętrz to również eksploracja przestrzeni naturalnych i miejskich. Kaja Krysztoforska stworzyła koncepcję punktów informacyjnych dla Słowackiego Parku Narodowego PAPE, które nie tylko spełniają funkcję edukacyjną, ale także odzwierciedlają piękno otaczającej przyrody. Z kolei Kasia Kozłowska zaprojektowała Emporada Wetlands Birds Observatory – obserwatorium ptaków, które harmonijnie wpisuje się w krajobraz, oferując odwiedzającym unikalne doświadczenie bliskości natury.

Julia Rapacz w swoim projekcie miejskiej instalacji upamiętniającej twórczość Zdzisława Beksińskiego bada relację między przestrzenią a mroczną, surrealistyczną estetyką artysty. Z kolei Kamila Tomczak inspirowała się twórczością Richarda Serry, tworząc przestrzeń miejską, która eksploruje monumentalność i interakcję człowieka z otoczeniem.

W dobie technologii cyfrowych narracja w projektowaniu wnętrz nabiera nowego wymiaru. Zuzanna Ramutkowska w swoim projekcie bada relację przestrzeni i emocji w odniesieniu do serialu The Walking Dead, ukazując, jak lokalizacje mogą wpływać na doświadczenie użytkownika.

- Projektowanie wnętrz jako opowieści to podejście, które nie tylko wzbogaca estetykę i funkcjonalność przestrzeni, ale także angażuje użytkownika na głębszym poziomie. Każde wnętrze może stać się narracją – wystarczą odpowiednio dobrane środki wyrazu, które pozwolą przestrzeni mówić i oddziaływać na emocje – podkreśla dr Dominika Zawojska-Kuriata. - Prace studentów Pracowni Projektowania Architektury Wnętrz i Kształtowania Przestrzeni Publicznej są próbą stworzenia poprzez kreowanie przestrzeni, świadomego budowania narracji i tego jak to może wpłynąć na odbiór i użytkowanie przestrzeni.