Miasto położone jest w pobliżu kanionu Spelunca, który zimą wypełnia się rwącym potokiem, natomiast latem łagodnym strumieniem tworzącym między potężnymi głazami dziesiątki niewielkich, naturalnych basenów. To właśnie tutaj przez większość dnia odpoczywają mieszkańcy wioski oraz wszyscy przyjezdni, jednak po południu, kiedy słońce kończy swoją wędrówkę po niebie i zaczyna chować się za górskimi szczytami, to miejsce staje się zupełnie puste. Siedząc w samotności w przyjemnie ciepłej wodzie na najwygodniejszym kamieniu, jaki w całym swoim życiu znalazłam, nasłuchuję odgłosu niewielkich wodospadów płynących w oddali i obserwuję jaskółki wykonujące swoje niezwykłe, podniebne akrobacje. Staram się odprężyć i całkowicie zapomnieć o tym, jak wygląda dzielenie poplątanych, górskich dróg z francuskimi kierowcami. Według licznych raportów to właśnie Francuzi są najgorszymi kierowcami w Europie, a ich wyjątkowo agresywna jazda powoduje mnóstwo nieprzyjemnych sytuacji na drodze. Nieustanne przekraczanie prędkości, brak zachowania odstępu oraz uciążliwe trąbienie na pełnej ostrych zakrętów górskiej ścieżce potrafi wystraszyć i całkowicie odebrać przyjemność podróżowania po tej niezwykłej wyspie.

O świcie, gdy zapach błękitnych kwiatów ołownika ustępuje woni aromatycznych ziół porastających górskie zbocza otaczające wioskę Ota, ruszam w dalszą podróż na zachód wyspy, w kierunku zatoki Porto. Słońce witam na jednym z punktów widokowych, obserwując w zupełnej ciszy, jak z cienia wyłaniają się pomarańczowe Calanques de Piana – niezwykłe formacje skalne o wyjątkowo stromych ścianach, które już w 1983 roku zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO i są jedną z najbardziej rozpoznawalnych atrakcji Korsyki. Podobną popularnością cieszy się także miasto Ajaccio, gdzie 15 sierpnia 1769 roku urodził się Napoleon Bonaparte. Znaczącym elementem tożsamości kulturowej Korsykan jest Paghjella, czyli tradycyjny śpiew polifoniczny wykonywany przez mężczyzn, który przez wieki stanowił ważną część codziennego życia mieszkańców regionu

Balagne znajdującego się w północno-zachodniej części wyspy. Jedwabiste głosy śpiewaków rozbrzmiewające wśród gajów oliwnych i poszarpanych skał niosły ze sobą dziecięce kołysanki, opowiadały o pięknie życia i miłości oraz towarzyszyły zmarłym w ich w ostatniej drodze. Po I wojnie światowej Paghjella prezentująca zarówno świeckie jak i sakralne pieśni przekazywane ustnie z pokolenia na pokolenie niemal całkowicie przestała istnieć, lecz rozwój korsykańskiego nacjonalizmu w latach 70. XX wieku doprowadził do odrodzenia tej niezwykłej tradycji, która w 2009 roku została umieszczona na liście niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO wymagającego pilnej ochrony. Linia brzegowa Korsyki ma blisko 1000 km i skrywa jedne z najpiękniejszych plaż nie tylko Europy, ale świata. Biały, miękki piach i turkusowa woda otoczone są ze wszystkich stron makią - niską formacją roślinną, która wspina się w kierunku górskich szczytów i wypełniona jest kwiatami oraz ziołami charakterystycznymi dla obszaru Morza Śródziemnego. Przedzieram się przez zielony dywan utkany gęsto z pachnących roślin, by ujrzeć miasto Bonifacio położone na skraju wysokiego klifu. Spogląda ono w kierunku Sardynii oddzielonej Cieśniną Świętego Bonifacego, gdzie w wodzie pełnej wystających skał i niewidocznych mielizn w 1855 roku zatonęła francuska fregata Sémillante, zabierając ze sobą w morską otchłań aż 693 osoby. Gdy słońce chowa się za horyzontem, powietrze natychmiast wypełnia zapach jałowca, rozmarynu, wawrzynu, mirtu, mięty, szałwii i wrzosu. Miesza się z morską bryzą i rozgrzanym piaskiem, na zawsze zapisując tę zwyczajną chwilę w mojej pamięci. Niemal każda plaża na Korsyce zachwyciła mnie swoim urokiem, jednak to Santa Giulia w południowo-wschodniej części wyspy wywołała największy uśmiech na mojej twarzy.

Długa plaża o miękkim, białym piasku znajduje się nad płytką zatoką o nieprawdopodobnie przejrzystej wodzie i otulona jest makią, której zapach czuć nawet kilkadziesiąt metrów od brzegu. Jest on przyozdobiony ogromnymi głazami podobnymi do tych, jakie można zobaczyć na Seszelach, co tylko potwierdza, że rajskie plaże znajdują się dużo bliżej, niż na drugim końcu świata.

Mieszkańcy Korsyki, którzy z wielkim wysiłkiem dążą do podtrzymania kulturowej autonomii, żyją w ogromnej harmonii z naturą. Wyspa pełna jest kolorowych kwiatów, gajów oliwnych, winnic, ukrytych przed światem kanionów wypełnionych naturalnymi basenami, rzek splątanych jak turkusowe wstążki, maleńkich wiosek znajdujących się w objęciach wysokich gór, pustych plaż oraz niezwykłych formacji skalnych we wszystkich możliwych kształtach i kolorach. Niepowtarzalne połączenie różnorodności krajobrazowej, wspaniałej tradycji oraz nieprawdopodobnej gamy zapachów natury sprawiają, że warto jest poznać bliżej tę francuską piękność.