W Szczecinie swoje stałe „miejscówki” saturatory miały szczególnie w centrum miasta m.in. przy Bramie Portowej, barze Extra, ulicy Jagiellońskiej, alei Wojska Polskiego pod popularnym sklepem – kawiarnią i cukiernią „Lucynka i Paulinka", przy ryneczku na ulicy Kilińskiego, na ulicy Wyszyńskiego, czy na „pętli” na Głębokim. Sezon na uliczną „gruźliczankę” zaczynał się praktycznie od pierwszych upalnych dni, bywało, że już nawet w maju. Trwał dopóki byli chętni na wodę gazowaną, czasami nawet do początków września. W latach 80. ubiegłego wieku obowiązywał taki cennik: za wodę mineralną czystą – 50 groszy, za wodę z sokiem – złotówka a za szklankę wody z sokiem mieszanym – 1,5 złotego. Saturatory w Polsce były tak popularne, że nawet bardzo znany wtedy zespół i kabaret Wały Jagiellońskie poświęcił mu piosenkę pt. „Złote żniwa”: „Tato kupmy sobie saturator/Co ty na to?/Skwarne lato nadchodzi/Sodowa skutecznie chłodzi/A jeśliby soku ciut dodać/To mówię ci, tato — pójdzie ta woda jak woda”.

Z ulic Szczecina i innych polskich miast saturatory zniknęły tuż po przełomie gospodarczym na początku lat 90. ubiegłego wieku. Wyparła je stale rosnąca oferta rodzimych i zagranicznych napojów chłodzących.