Inspirację dla inscenizacji stanowi prawdziwa historia Anny Göldi, służącej poddanej torturom i straconej w Szwajcarii w 1782 r. za próbę zabójstwa, oskarżonej o uprawianie czarów. Annamiggeli Tschudi, gdy miała osiem lat, zatrudniona w jej domu rodzinnym pokojówka Anna Göldi rzekomo rzuciła na nią urok. Gdy pewnego dnia w jej szklance z mlekiem znaleziono igły i gwoździe uznano, że Göldi włożyła je tam w złym zamiarze. Göldi natychmiast odprawiono, jednakże wkrótce Annamiggeli zaczęła wymiotować igłami i kuleć. W przekonaniu, że Göldi użyła czarów, aby w ten sposób zemścić się, wysłano za nią grupę poszukiwawczą, sprowadzono z powrotem i zmuszono do „uleczenia” Annamiggeli – czym dowiodła ona swojej winy. Rzeczywiście, u Annamiggeli doszło do pewnej poprawy zdrowia, a Göldi w następstwie tego poddano torturom i stracono. Oprawę muzyczną spektaklu stanowi kolaż muzyki barokowej, a badaniu tematów winy, niewinności oraz odgrzebywania wspomnień służą wielowarstwowe choreografi a i tekst.