Seks i niepełnosprawność. To punkt wyjścia spektaklu Justyny Sobczyk i Jakuba Skrzywanka.

„Foki” to coś w rodzaju teatralnej albo aktorskiej dystopii, ale dosłownie, bo metaforycznie o kondycji tegoż właśnie.

Tekst Marcela Mithoisa to intrygująca gra z widzem. Chwilę przed recitalem Wielkiego Gwiazdora na scenie zjawia się jedynie Jego (tytułowy) akompaniator i obwieszcza, że koncert się opóźni, a w sumie to się nie odbędzie.

Nie zamierzam polemizować ani z wyborem „Króla Rogera” jako clue obchodów 65-lecia szczecińskiej opery.